«Біз, әртістер – сөз ауруымен ауырған адамдармыз.  Қазақтың шұрайлы сөзін, сөз қасиетін, қадірін халыққа жеткізсек, тіліміздің дамуына үлес қоссақ деген мақсатта жұмыс жасап келеміз. Әдебиет пен театр – егіз ұғым. Драматургиясыз театрдың болмайтыны, театрсыз драматургияның тумайтыны ақиқат. Жазушының белгілі бір шығармасын сахналау үшін оның барлық шығармашылығымен, әр сөзімен  таныс болуымыз керек.  Осы жолда көп оқимыз, көп еңбектенеміз, яғни театр әртістері үшін, театр өнері үшін әдебиеттің рөлі үлкен. Өзім бала күнімнен кітап оқығанға өте талапты болдым. М. Әуезовтің шығармаларын сүйіп оқыдым. Әлі күнге қайталап оқып тұрамын. Қазақтың барлық ақын-жазушыларының дүниелерімен сусындап өстік. Сол себепті де кітаптарды  дыбыстау үшін арнайы оқу маған аса қиындық келтірген жоқ. Мен берілген шығармаларды жүрегімнен, жанымнан өткізіп оқыдым. Тіпті қайғылы  сәттерінде жылап, оқи алмай отырып қалған кездерім де болды. Көз алдымнан кино сияқты көш болып картиналар өтіп жатты. Сол сәттерде жазушы шеберлігіне бас иіп, тәнті боласың. Сонда маған қазақ жазушыларының қай шығармасын алып қарамасаңыз да, киноға сұранып тұрған дүниелер екен ғой, неге  керемет фильмдер түсірілмейді екен деген ой да келді. Біз, дикторлар, актерлар, автор ойын, оның жан-жүрегінен шыққан тамаша дүниелерін оқырманына жеткізуші дәнекерміз. Осы жолда үлкен жауапкершілік арқалағанымызды сезіне білдік және мейілінше жақсы орындауға тырыстық. Жүректен шыққан дүниеміз оқырмандар жүрегіне жол тауып жатса, мақсатымыздың орындалғаны».