«Ғұмыры ұзақ болатын дүниенің формуласын жазушының бәрі білгісі келер еді. Бірақ ол тылсымды таңдаулылар ғана, оның өзінде бейсаналы түрде ашатын болуы керек. Е.Әбікенұлы әдебиеттің «сыр сандығын» ашуға жақындап қалғандай. Қаламгердің мұратын әртүрлі түсіндіруге болады. Соның бірі – замандас пен заман бейнесін ашу. «Кімбіз? Қайда бара жатырмыз? Кім кінәлі?» деген сияқты программалық сұрақтарға жауап беру. Бір заман туралы толғап отырып әр заман, бір адам туралы айтып отырып бар адам туралы айту. Кешегі «Өлі жандар» мен «Ревизор» неге мәңгілік? «Футлярдағы адам» мен «Хамелеон» неге өлмейді? Өйткені екі классик жазып кеткен орыс қоғамындағы кемшіліктер кез келген халыққа таныс. Таныс болатыны, бірде-­бір ұлт құрған мемлекет, бірде-­бір тарихи кезеңде мінсіз адамгершіл формация болған емес. Болмайды да. Кез келген жерде, кез келген уақытта билік – кісі болмысын бүлдіреді... Қазір біздің рухани дүниемізді тұмшалап тұрған тұман да – осындай, болмысымызды боямасыз көрсете алар суреткерлердің сиректігінен болса керек. Е.Әбікенұлы да о баста программалық сұрақтарға жауап берем деп ойламаған сияқты. Бірақ ғайыптан тайып, орайы түсіп, сол сұрақтың кемінде біріне жауап табылған. Мысалы, «Біз кімбіз?»... Ерболаттікі бос мақтан, құрғақ пафос емес, қазіргі қазақтың аяусыз, шынайы портреті. Оның қалам сілтесін – сабырлы ирония ма, ащы мысқыл ма, уытты сатира ма, сыни реализм бе, қалай атайсыз, маңызды емес. Маңыздысы ­ оның қаламының көлеңкесінде қазіргі қоғам, әлеуметтік және моральдық проблемалар туралы қасіретті ойлар тұр. Оны оқып отырып, әрі күлкің келеді, әрі жылағың келеді. Ал ең текті юмор, біздіңше, жаныңды қозғай алатын юмор». Әсия Бағдәулетқызы, журналист.