«Жыл құстары» – Мұқағали Мақатаевтың проза жанрында да осал емес екенін көрсететін повесть. Өмірдің шындығын боямасыз берген шығарма. Кейіпкерлерді ақын көзімен суреттеуі ерекше. «Қыр Сібір айдатам, тәрік қылам деп қорқытып бір алдың. Ортаға қой, жарылқаймыз деп алдарқатып тағы алдың, ендігі істеп отырғандарың әлгі. Айдатып жіберсең де ат жоқ», – деген сөзді найза сақал шалдың аузына салуының да жөні бар. ХХ ғасыр басындағы қуғын-сүргін, ұжымдастыру саясатын осылай екі-ақ ауыз сөзбен сипаттай салған. Будақтата темекі шегетін, ат үстінен түсейтін ауылсовет Көзімжанның да заты әйел екенін, оның да әлденені аңсайтынын тамаша жеткізген. Сапар мен Марусяның кілт үзілген өмірі көзге жас үйіреді.