Махаббат баянды болуы үшін де жайлы жағдай, оңды тұрмыс керек деп санайтын Асанның ойынша, «жастықта көрмеген рахат қартайғанда қараң қалсын!»... Махаббаттың жыршысы, Бағдат пен Банудың арасындағы аяулы сезімнің шырақшысы болып жүрген Айбар болса, рахатқа да адам еңбекпен жетуі керек деп есептейді. Дүниеде мұқтаждығы жоқ тірі жан бар болса, оның еңбексіз, күрессіз қалай өмір сүретінін көз алдына елестете алмайды. Ал Бағдат... Жасынан тағдырдың соққысын көп көрген Бағдат жалғыз. Жаны да, жүрегі де жалғыз. Күресуге дәрмен де, ниет те жоқ. Дәрмен жоқ болатыны, ауылға барып, болашағына балта шапқысы келмейді. Ниеті жоқ болатыны, тіршіліктің рахаты қомағайлыққа әкеледі, қомағайлықтан – озбырлық, озбырлықтан жауыздық туады деп санайды. «Ал жауыздықтан жазықсыз жандар жапа шегеді». Әркімнің трагедиясы өзінде. Кейіпкерлердің қай-қайсы да іштен тынып, шерін шығара алмай жүрген жандар. Бірақ, сол шер «Қош, Махаббатты» тудырды.