Оралхан Бөкей

«Қара жер мен Халық және Жеке тұлға арасындағы ұлы сүйіспеншілікті, мықты екеніңді көрейін, өзге тілмен жазып көр! Әңгімеден әңгіме шығады, Ана тіліміз ежелден етбеттеген, еңбектеген жаяу тіл емес, ат үстінде аспан астын алып сайрайтын биік те қас жүйрік Поэзия тілі ғой! Өле жатқан әр ауылдың алтыауыз ақыны болатыны сондықтан. Ор-ағаң тілі де ылғи төл жанры – прозаны қия алмай, марқұм Гүлия шешеміздің ана сүтімен сіңген ақындықтың, шешендіктің тізгінін тағы тарта алмай, екі арада емін еркін сайран салатын. Өр Алтай десе ақын боп кетіп, рух десе жырауға айналып, «ала өгіздей мөңірейтін». Ондайда әр сөзі өз-өзінен сартылдап, жан бітіп, шоқ болып жанып, құлпырып кетуші еді...

Жалпы деймін де, Ор-ағаң Кеңес кезінен ерте туса, ерке Ертістің оң қапталындағы қалың елді аузына қаратып отырған аузы алты қарыс Төле би болар еді.

Бізден кейін тұрса, Фолькнер, Мелвиллдермен иық тіресіп, жарасып тұратын классик болар еді.

Оның бақыты да, соры да Кеңес кезінде туып, жасағаны. Бақыты - сөзі қалды, тіл көтерілісін жасады. Соры – қыршыннан мезгілсіз қиылды.

Марат Қабанбай