«Дулат – қаламгер. Дулат – жазушы. Тәңірі сыйлаған таланттың тірлікте не істеу керек екенін «жазушы» деген жалғыз ауыз сөз өзінен-өзі паш етіп тұр. Ендеше, өзін күллі жұрттан, семьядан бөліп тастап, есікті тарс жауып, өз кабинетіне өзін қамаған осы бір тым-тырыс, жым-жырт сәтте өз ойы, өз сезімімен арпалысып отырып, ол енді тап бір тәңірінің өзімен тайталасқандай, кешегі Зейнолла Қабдо­лов айтатындай, өмірден – өнер жасайды. Өзі жасаған өнердің құдіретімен дүниеде тірлік кешіп жатқан адамдардай, кәдім­гідей адамдар туғызады. Олардың да кә­дімгі адамдардай әрқайсының өзіне бұйырмас таланты, тағдыры болады. Олар­дың да ішінде жолы болғыш бақыт­тысы, иті үнемі қырын жүгіретін бақыт­сызы болады. Не істесе де, қалай талпын­са да, ілгері басқан аяғы кейін кететін қарабақтар болады. Сондай қарабақ, бейшара, пақырлар Дулат қаламына көбірек ілігеді». Әбдіжәміл Нұрпейісов, ҚР Халық жазушысы.