«Ақын өз жерінің, өз заманының азаматы. Ол заман проблемасынан тыс қала алмайды» деген еді В. Белинский. Кеңес дәуірінде өмір сүрген басқа да қаламгерлер сияқты, Тәкең де өз дәуірінің ақыны болды. Ол да өз заманының шындығын, ондағы өзгерістерді, жаңа адам бойындағы игі қасиеттерді жырлады. Жаңа қоғамның жасалуына өз жырымен қатысты. Жаны таза, адал ойлы ақын өз заманына сенді. Сенгендіктен, беріле жырлады. Сонымен бірге Тәкең қаламынан туған нәрселердің бәрін заманмен бірге ысырып тастауға да болмас, онда туған елін, Отанын, Қазақстанын, оның адамдарын, табиғатын жырлаған азаматтық-патриоттық жырлар аса мол. Олардан бүгінгі республика келбетінің, оның келешегі мен бүгінінің, адамдар мен табиғат байлығының көркем бейнесін тануға әбден болады. Махамбеттің отты жырларынан сусындаған асқақ үнді ақын сөзі шындықты биік пафоспен көтере жырлауымен, суреттерінің жарқындығымен ерекшеленеді. Тайыр біздің отты ақындарымыздың бірі болатын. Оның өлең-поэмаларының пафосы әрқашан биік еді. Заманының тарихи шындығына сүйену, соны сол қалпында ала салмай, ақын қиялынан өткізе отырып, сол дәуірдің бейнесін биік көркемдікке жеткізе суреттеу Тайырдың реализмге беріктігін айқын танытады. Ол қай тақырыпты жырласа да тарихи шындығына жүгінеді, тарихи фактыға сүйенеді. Осы тұрғыдан оны заман тарихшысы деп атауға әбден болады». Серік Қирабаев