Алты абыздың бірі «Қазақта абыз деген ардақты сөз, абыройлы атақ бар. Ол атақ көп жасаған, көпті көрген, ұғымы күшті, ұйғарымы дұрыс, айтқаны дәл келетін, әулие іспеттес азғана адамдарға ғана беріледі. Көбінесе жасы тоқсанға ілінген ақылгөй, абыройлы, атақты әрі шарапатты қарттар ғана абыз аталады. Халқымызда жасы тоқсаннан асып дүние салған ақын, жазушылар көп емес, саусақпен санарлық қана. Жалғыз қазақта ғана емес, дүниежүзіндегі үлкенді-кішілі барлық халықтарда солай. Әр абызбен замандас болу – мәртебе, Әр абызды көзіңмен көру – мақтаныш. Әр абызбен сыйлас, сырлас болу – абырой. Абызға тән асыл қасиеттер Әбекеңнің де бойында көп болатын. Сол көп қасиеттерінің бірі Әбекеңнің адам сүйгіштігі еді. Әбекеңнің адам сүйгіштігін екі тұрғыда түсіну керек. Бірі – адамдарды шын жүректен сүйіп, қадірлей, қастерлей білді. Екіншісі – сол жақсы көрген адамдардың бетіне ерін тигізіп, бозбаланың қыз сүйгеніндей құштарлық білдіру. Әбекеңнің екінші бір ерекше қасиеті талантты жеткіншектерді алақанына салып әлпештеп, оларды аялап, ардақтап өсіру болды. Әбекең алты абыздың бірі ғана емес, ХХ ғасырдың қазақ әдебиеті алтын діңгектерінің де бірі еді». Әзілхан Нұршайықов