«Жол үстіндегі сырда» жазушы өзінің өмір тарихын баяндайды. Шыққан тегі, әулеті, ата-бабасы, туған бауырлары, өмір жолындағы маңызды сәттер туралы әңгімелейді. Ғабиден Мұстафинді өзі өмір сүрген кезеңнің шежірешісі десек, артық айтқанымыз емес. Орыс шаруаларын қазақ жеріне көшіріп әкеліп, жаппай қоныстандыру саясаты Ғабиден Мұстафиннің отбасына да салқынын тигізген екен. Туып-өскен, кіндік кескен жерінен айырылып, жылап-сықтап көш түзеген ағайын-туғанының тарихы кейін де біраз дүниеге арқау болыпты. Молдадан хат таныған жазушы өзінің зеректігі мен еңбекқорлығының арқасында оқуға қол жеткізген. Сол кездегі ел астанасы Қызылордаға барып, «Еңбекші қазақ» газетіне жаза бастаған. Біртіндеп оқыған-тоқығанына еліктеп, очерк, фельетон, әңгіме жазған. Жазушы өз шығармаларына сын көзбен қараған. Қай шығармасына кімнің ықпалы болғанын осы әңгімелеуінде ашық жазады. «Мен алдыма қарасам, ең артта қалыппын деп қорланамын. Артыма қарасам, менен де кейін қалғандарды көріп жұбанамын» деуі шынайы шыққан.