«Қанат Тілеухан әңгімелері өмірімізде көп кездесетін, бірақ елең қыла қоймайтын жағдайларды  қозғайды. Шынайылық  деген кейде өмірлік  факторлардың  күтпеген шешімі арқылы көрініс табатынының белгісі осы қаламгер қолтаңбасынан  анық аңғарылады. Қанат классиканы тереңдей оқып, өнер эстетикасына  қаныға  бастағанын  әңгіме арасында айтуға әуес.  Бұл – жауапкершіліктің алғышарты.  Енді еңбек етудің мехнатты кезегі тұр. Несі бар, адам баласының қолынан не келмейді. Шеберлікке жету әйтсе де бұйыра ма,  жоқ, қарабайыр ой ағысынан  арылу қиын ба, бәрін уақыт патша көрсетеді. Қанат жаратылысы жөнінен жазушыға тән төзімді. Эпикалық тынысы да сезіледі.  Шығармашылық лабораторияны  Мұхтар Мағауин сияқты  тану арқылы  өмірлік мақсатқа  пайдалана алса, біраз іс тындыратыны сөзсіз.  Шығармашылық қысымнан  бүлінбей аман-есен өтудің  мәнақасы  да жетерлік.  Ізденістің азабын тәрк қып, жеңілдікке ұмтылса, көптің бірінен еш айырмасы болмай қалады». Жұмабай  Шаштайұлы, жазушы