«Бұл тақырыпқа баруды ойлаған жоқ едім. Өйткені, орыс тілді қазақтардың ана тілін білмегені үшін ұялатынына сендім. Бірақ, бірнеше апта бұрын болған оқиға осы тақырыпқа алып келгенімен қоймай, ойымды да өзгерткен. Елімізге танымал мекемелердің біріне кіріп, қазақша жауап ала алмадым. Бірақ олардың «алдында тұрған» есімдері мен түрлерінен қазақылық байқалған. Тек тілдері орысша. Қапелімде не істерімді білмей, бар орысшаммен сөйлей бастағанымда, олар бір-біріне қарап жымың етіп күліп алды. Осы жерде ұялдым. Ұялғаным қорлануға ұласты. Олардың барлығын ішімнен атамша боқтап, апамша қарғадым. Жесір жеңгемдей лағнет айттым. Көңілім үлкендердің уәдесін орындамағанын көрген балаша суынған. 70 жыл деген көп уақыт емес еді ғой». Досхан Жылқыбай