«Жанталастың авторы(Елен Әлімжан- ред.) өмірдің тура жалынан ұстаған».

                                                                                                                              Қалтай Мұхаметжанов

«Тақталастай» өмірлік өзекті дүниенің жүгін көтеріп тұрған бір - ақ дүниемен де әдебиет әлемінен орын алуға болады».

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Шерхан Мұртаза

«Жанұранда» қазақ өмірі алынғанымен бүкіл адамзаттық проблема – материалдық өркениеттің озып, руханиятының жұтаңдану проблемасы сөз болады. Сондай салмақты ойларды музыкалы комедия жанрымен бере білу автордың шеберлігі».

                                                                                                                      Мар Байжиев, Қырғызстанның халық жазушысы

Ең әділ төреші – уақыт десек, Еленнің драматургиясы сол уақыт сынына төтеп беріп тұр. Демек, оған берілген ең үлкен баға сол.

Оның әңгімерінің есіп тұрған тілінен жеңіл юмор сезілетін жазушы негізінен өз заманының және оның адамдарының характерін жасайды. Шағын ғана шығармаларында адамдардың пенделік әрекеттері арқылы қоғамның да кескін – келбетінен көріністер беріп отырады. Тағы бір байқалатын ерекшелік өз кейіпкерлерін тіршілік таптаурынына салмай тосын ситуацияларда танытады. Бірақ,  бәріде өмірдің өзінен ойын алғандай сенімді де қарапайым. Мәселен Шерхан Мұртаза мақтаған

 «Коммунизм маршы»,  Бейбіт Қойшыбаев жылдың жақсы әңгімелерінің қатарына қосқан «Рекеңнің жолы», тіпті Серікқали Хасен жылға шолуында айрықша тоқталған «Көріпкел» жинағындағы қай әңгімені алсаңыз да біздің заманның адамдарының бейнесі жасалған. Мәселен, «Төрткүлде» атты әңгімесінде ғарышта адамзат ақыл – ойының жемісі – орбиталық станция ұшып барады, көміліп қалған қаланың үстінде ойнаған балалар сол ғарышқа самғауды армандайды, ал ашаршылықта өлген әке – шешесін еске алып келген әскери адамның асын ішіп отырған оның ағайындары ата – ата болып айтысып қызмет бөлісе алмай әлек. Осынау шағын әңгімеде бүкіл қазақ қауымының тоғышарлық болмысы тұрғандай. Ал, «Тарғыл сиыр» атты әңгімесінде ауылдағы сол тоғышарлық болмыстың нарыққа ену кезіндегі өзгерістері суреттеледі. Иә, қазір қазақ болмысында, психологиясында үлкен өзгерістер жүріп жатыр. Автор соның суретін салып, келер ұрпаққа қалдырғысы келеді. Өте дұрыс істейді, ертең кеш болуы да мүмкін.   

                  Мекемтас Мырзахметұлы, филология ғылымдарының докторы, профессор, Мемлекеттік сыйлықтың иегері