Бауыржан Бабажанұлы барынша қарапайым жазады, шешен жазады, бір сөзбен айтқанда, қазақы ақын. Табиғаты қазақы. Бізде қазақы жазуды, қазіргі заман құбылысынан кеш қалып қойғандай, уақыт көшіне ілесе алмай қалғандай, көне стиль, ескі сүрлеуді шиырлап жүрген сияқты көретіндер бар. Бауыржан туралы олай ойлау күнә. Ол, тіпті де, заман құбылыстарынан да, уақыт көшінен де сырт қалған ақын емес. Қазақы көрінейін деп өлең жолдарына қаптаған архаизмдерді арқалатып та қоймайды.

Оның ерекшелігі сонда — қандай бір күрделі ұғымды да қазақ жанына жақын етіп қорыта білетіндігінде. Ол сөз іздеп, оны жамап-жасқап жатпайды, сөздің өзі табиғи түрде құйылып жатады. Яғни қазақы стихиялық мінез. Қай өлеңін оқысаңыз да, одан көкірек сарайыңды ашып жіберетін даланың аңқылдаған желі есіп, нөсерден кейінгі жусанның кермек иісі бұрқырап қоя береді.

Темірхан МЕДЕТБЕК, ақын,

Мемлекеттік сыйлықтың иегері.

«Жұлдыз», №1, қаңтар, 2008.