Тұлпар тұлға

Әнуар сырттай жұмсақ, кішіпейіл көрінгенімен, жұрттың бәрін бірдей жүрегіне жақындата бермейтін. Көп сыр айтпай, бір-екі ауыз сөзбен шектеліп, сырғақтай беретін. Керісінше, өзіне сан рет қастық жасаған адамдармен артынан дос бола кететін әдеті тағы да болатын. Сол сырқаттанған кезінде оның бұрынғыдай тартпақтамай, маған да ағыл-тегіл сыр ақтарған сәттері болған.

Әнуар ойын қазақша мүдірмей-кідірмей айта алатын. Бірақ қазақ тілінде баяндама жасағанын немесе жиналыс-жиындардың бірінде қазақша көсіле сөйлегенін көрген емеспін. Қазақша жазған мақалаларын да оқығаным жоқ. Оның тұстасы Шыңғыс Айтматов шығармаларын әуелі ана тілінде жазып, артынан орысшаға аударса, немесе, кейбір туындыларын орысшаға өзі аударса, Әлімжанов еңбектері бірден орыс тілінде туатын. Оны қазақшаға өзгелер аударатын.

Тірі кезінде кісінің бағасы білінбейді. Өлгенде ғана оның орны үңірейіп қалады. Қадір қасиеті артынан білінеді. Білінеді де, өкініш өзегіңді өртейді. Онымен тірі кезінде кездескен сәттеріңе мән бермегеніңе өкінесің.

Әнуар өмірден өткенде де осылай болды. Газеттерде жарияланған қазанамаларда оның алпыс төрт жасқа дейін жазған кітаптары, атқарған қызметтері аталды. Сегіз роман мен повесть шығарып, бес әңгімелер мен очерктер жинағын жариялапты.

Әзілхан Нұршайықов