Ұлттың рух жыршысы

Қатар қанат қағып келе жатқан азаматтардың жетістігіне сүйсіну, кемшілігіне күйіну – «сын шын болсын, шын сын болсын» (М.Әуезов) мұратындағы шын сыншы мінезі. Осы тұрғыдан келгенде, Дидахмет – қаламды аз тартса да соншалықты қуантып, өзіне риза еткізіп келе жатқан саяқтан.

Дидахмет Әшімханұлының өз Алтайы, өз Мұзтауы, өз Ертісі, өз Тасқаласы, өз Қайыңдысы, өз Бөктерлісі, өз Сарымсақтысы бар. Әлгі аты аталған тамыры бір, табиғаты жақын аталатын қаламгерлердің кейбіріне балаң жаста ұқсағысы келсе – келген де шығар. Кісіні әдебиетке әкелетін әсер емес пе? Бірақ олардың бірде-біріне ұқсап кетіп жатқан Дидахметті көрмейсіз.

Дидахмет Әшімханұлы – көлемге жоқ қаламгер. Оның алты асуға дейін жазған туындылары бірыңғай әңгімелер дер едім. Әңгімеде жұлдызы жоғары ғой Дидахметтің, жұлдызы жоғары. Сыздықтатып отырып мінез мүсіндейді. Санаулы кейіпкерді саралап алып, өмір сырына бойлай жөнеледі.

Дидахмет Әшімханұлы – әңгіме жанрының айтулы шебері, қазақ әдебиетінің қабырғалы қаламгері. Оның шығармашылығына тән ортақ сарын – адамзат бойынан адамгершіліктің қашып, қоғамның қатыгезденіп бара жатқанын мінездер, тағдырлар арқылы ашына толғау. Іздері – кісілік ізгілік, жырлары – ұлттық рух!

Ол – рух жыршысы!

Құлбек Ергөбек