Ерболат Әбікенұлы батыл жазады. Өмірдің қалтарыс, құбылыстарын «қойма ақтарғандай ақтарып» (М.Әуезов), жазу дарыған, қазіргі дәнемеге селт етпейтін жартылай жансыз механизмге айналған, кеудесіндегі жүрегі бөтен пиғылмен ғана тыным таппай тулайтын пенде шіркінді біртүрлі шамына тиіп, қолайсыз күйге түсіретін әсер туғыза алатын сиқыры бар. Қаламгер қоғамдағы түрлі мәселені қалт жібермей, қаламына арқау етеді. Ол шығарма жазуда турашылдығымен, шыншылдығымен, табиғилығымен ерекшеленеді. «Ақын» да сондай шығармалардың бірі.  Өткір тіл, дәлдікке құрылған сөйлем, лиризм мен сатираның, психология мен натурализмнің ұштасуы қай шығармасының да шырайын аша түсіп, мазмұнын салмақтай түседі.