«Дархан Бейсенбек жалқау жазушы емес. Тақырыптық тұрғыда ізденеді, шығарманың сюжеттік желісін, композициясын ойластырады, тілдік қолданыстары да (кейбір кедір­бұдырлықтарды есепке алмағанда) көңілге қонымды. Қысқасы, оны кәсіби жазушыны мазалайтын техникалық сұрақтардың бәрі мазалайды. Бір сүрлеуге түсіп алып, бір­біріне ұқсас әңгімелерді сықпырта беретін әріптестеріне ұқсамайды, әр шығармасына әжептәуір ішкі дайындықпен келетіні байқалады. Оқиғаны баяндау жағынан оның дәстүрлі прозаның аясынан өсіп шыққаны анық. Бас жарып, көз шығаратын эксперименттерге жолай бермейді. Бұрын ешкім айтпаған ойды айтып, ел­жұртты айран­асыр қалдырам деген астамшылық пен өзімшілдіктен де аулақ. Оның стихиясы ­– қазіргі қоғамның суреттерін шынайы жеткізу. Ол өз табиғатындағы қоңырлықты жоғалтпай, қазіргі қиқулы дүниеге лайықтай білген жазушы. Оның шығармаларының түпкі мақсаты, мың құбылған көппен бірге адасып бара жатқан адамды арнасына түсіру сияқты. Және бір атап айтарлығы, Дархан рефлексияның жазушысы емес, ол оқырман қуанышына орай, динамиканы жақсы көреді. Кейіпкерлерін өмірдің небір қым­қиғаш ситуацияларына салып сынайды. Сондықтан оны сюжеттік әңгіменің шебері, ал баяндау ырғағын «кинематографиялық» деуге де болатындай». Әсия Бағдәулетқызы, журналист