Сағидың  поэзиясы – мен үшін жез қоңырау. Бірде-бір артық сөзі жоқ, бірде-бір тәртіпсіз  буыны  жоқ,  артық өлшем, жетпей жығылу  дегендерді  іздесе  таптырмайтын  Сағи   поэзиясы   сол   жез   қоңырауды  елестетеді.  Сағи  оған сағилық әр, өң, сағилық мінез бермей қолынан шығармайды.

Мұқағали Мақатаев

            Сағи Жиенбаев – лирик және оқитын жұртқа көптен бері танымал, көп қатарына ұқсамайтын, өз қолтаңбасы бар лирик. Оның шынайы шабытынан шыққан өлеңдері жалпақ жұрттың жүрегіне жол тауып жатты. Сонда өлеңді қадыр тұтатын қауым Сағи лирикасын неге жақсы көреді. Өйткені, өмір бар өлеңдерде, ыстығы мен суығы, кермегі мен тәттісі қым-қуат араласып, астасып жатқан кәдімгі дүниедей өмір бар.

Қуандық Шаңғытбаев

            Сағи көп те жазған жоқ, аз да жазған жоқ. Оның өзінің соңына қалдырған еңбектері бүгінде туған елінің қолында. Сырға, мұңға, от сезімге толы өлеңдер, көктемге ұқсайтын шуақты сезімдер, кісіні сергітуден, көңілдегі ұйықтаған ойларды оятудан жаңылмайтын. Сағи жырларын өлең сүйетін қазақтың оқымайтыны, оны аяламайтыны жоқ шығар. Сағи өзі жазған өлеңдерін оқуға өте шебер еді...

            Сағи не жазса да жақсы жазатын. Оның лирикасы өз замандастарының жақсы лирикасындай көңілді қуанышқа, нұрға, бақытқа толтыратын еді. Сағидың қысқа поэмалары да ерекше мақтауға тұратын дүниелер еді. Бүкіл үлкен өлеңнің бір жерінде сүрінбей жорғалап отыратын оның қаламы отты да, ойлы дүниелерді аз тудырған жоқ. Сағи жазған барлық өлең жақсы. Сағи аударған аудармаларға көзің қуанып, көңіл толады.

Тұманбай Молдағалиев