Жалғасы ғұмырының жырларында

Нағыз ақынның қасиеті оның күнделікті  өмірдегі жүріп-тұрысынан да, мінез-құлқынан да – қысқасы өзінен де, өлеңнен де байқалып тұрса керек. Кеңшілік ақкөңіл, адал, аңқылдаған азамат еді. Басқаның табысына қызығатын, бірақ қызғанбайтын, талантына табынатын, бірақ жалынбайтын, достарына шамданса да, аяқтан шалмайтын, өкпелесе де, өштеспейтін, дұшпанын жек көрсе де, жамандыққа қимайтын, аярлығын білсе де, арамдық жасамайтын, өсекке де, есепке де жоқ, ниеті түзу, көңілі ақ адамға құшағы ашық, қолтығы кең Кеңшіліктің кісілігінде мін жоқ-тын.

Кеңшілік адам ретінде де, ақын ретінде де мына жалғанның жалпағына – жарық дүниеге іңкәр екендігін бар даусымен айтып келді. Оның тырнақалды туындысының «Іңкәр дүние» атаулының түпкі сыры осында сияқты. Дүние-тіршілікке ғашық көзбен қызыға, ынтыға қараған жас ақынның көңілінің лүпілі Кеңшіліктің кез келген жырынан айқын аңғарылады.

Қуанышбай Құрманғали