Жаның ақын болғанмен, ет пен сүйектен жаралған пендеміз ғой. Көңіл деген нәрсе бар. Ақын үшін ең қиыны да осы көңілге сызат түсуі. Әрине, анау айтқандай асқан мұң да, адасқан жалғыздық та жоқ, бір көңілдің бір қалуы бар. Әлде бір қыркүйекте, әлде бір маусымда, әлде бір дүйсенбіде, әлде бір жұмада. Әр соққан самалдың басы қосылар болса, дауылға айналады. Көңіл көзін көр қылар, сезім жанын суытар қайшылықтар аз ба?! Көлеңкенің бәрі сая емес. Жаңбырдың бәрі қалаулы емес. Бақсының бәрі әулие емес. Мен әр нәрсенің, әр адамның өз орнында болғанын қалаймын. Егер Жаратқан иеміз бір жұлдызды орнынан қозғар болса, не боларын елестету қиын. Он сегіз мың ғаламнан он сегіз түйір қалар ма екен?

Әлібек Шегебай