СЫР

Адасып шыққан ауылдан,

Бейбағыт бейбақ деме сен.

Қаламы қанға малынған,

Бейсауат адам емес ем. 

Тұлыммен өскен тау ұлы,

Тауыңнан қаштың демегiн.

Дәуiрдiң соққан дауылы,

Толарсағымнан кемеген.

Желменен бiрге бағыты,

Жүгенсiз кеттiң деме сен.

Зiлмауыр ойымды ағытып,

Кезеңiмменен егесем.

Маңдайға түскен иiрiм,

Өмiрiң болды деме сен.

Өткенiмдi ойға иiрiп,

Өткелiмменен кеңесем.

Ақ күмбездi анау қырқаға,

Қол бұлғап қош та демегем,

Ақтық мақамым шырқалар,

Топырақ болса керегем.

Жанарбек Әшімжан