Зекең жүрегі нұрға толы тұлға болатын

Зейнолла Қабдоловтың Құдай дарытқан ерекше қасиеті бар еді. Ол үнемі нұрға толып жүретін. Сол Жаратушы жүрегіне сыйлаған нұр сыртқа шығып,  көзінен, сөзінен, бет жүзінен төгіліп тұратын. Ол адамдардың тек қана жақсы қасиетін көретін. Яғни көлеңке жақты көрмейтін-ді. Қабдолов жазушы ғана емес  ірі ұстаз болатын. Не бір қисық-қыңыр адамдар ол кісімен бір сағат сөйлескеннен кейін түзеліп кететін. Мінеки бұл ол кісінің қасиеті. Яғни өмірден ол жарық болып өтті. Ол адамдардың көкірегінде бір қараңғылық болса, соны емдеуші, сауықтырушы, жарық беруші, сәулелендіруші бір тұлға болды.  «Зекең кім еді?» дегенде, біз мұны айтуымыз керек. Оның жүрегіндегі адамдарға деген ерекше пайғамбарлық махаббатты ұмытуға болмайды. Ол сол Құдай берген қасиетінің арқасында еліне сүйікті, қадірлі болды.

Тіл тазалығы мен оның қасиетіне ерекше мән беруші еді. Газет-журналға берген әрбір материалына сөз таңдауды жіті бақылайтын. Қаламынан туған, ауыздан шыққан сөздің құдіретінің ерекше күшті болатынын өте жоғары сезініп, бағалайтын. Қазақ тілін аялап, қадірлеп, төбесіне көтерді. Сөзді сонау бір тереңнен жауһар тергендей жинады. Сөйтіп оны әрлеп, тазалап, өзінің шешендік игілігіне пайдаланды. Бұл қасиет қазақ тілін тақ-тұқ қана меңгеріп, оған мән бермей жүретін шенеуніктер үшін үлкен үлгі болмақ. Қазақ тілі ерекше бай тіл. Сол тілдің асыл жауһарларын жинап, қадірлеп, бағалап, сүйіп, оның бай қорын күнделікті өмірде  дұрыс пайдаланған тұлға, халқының қалаулысына айналғанын Зекең өнегелі ғұмырымен дәлелдеп кетті деп ойлаймын. Бұл бүгінгі біздің қазақ тілін сұйылтып, қадіріне жетпей жүрген жастарымызға үлкен үлгі.

Ол өзі сәулелендіремін деп әуреленген қоғам оның өмір жасын қысқартты деп ойлаймын. Зекең өзі сияқты адамдар айналасында көбірек болғанда, ол әлі көзі тірі болар еді. Ондай тұлғалардың арамызда жоқтығын біз күнде сезінеміз. Айналасына сәуле шашып жүретін қадірлі адамдар  қажет-ақ.  Оның қазақ мәдениетіндегі, қазақ қоғамындағы орыны ерекше болатын. Ол қалдырған ұстаздық, ғалымдық, жазушылық, кісілік қасиеттер өз топырағында өніп, келер ұрпақтың да жүрегінде өнеді деп үміттенемін.

Смағұл Елубай