Бала күнде бірге ойнап, бірге жүрген, бірге оқыған Бәтиманың атын естігенде елең ете қалып, одан кейін дерегін білген Әбдікәрімнің мазасы кетті. Бұл үшін Бәтиманың орны да, жөні де бөлек екенін енді ғана сезгендей. Екеуінің күнұзақ ойнайтын ойыны бір басқа да, ерлі-зайыпты болып ойнайтыны тіпті бөлек еді. Сондай күндердің бірінде ойынға беріліп кетіп, ауылсоветтің адамы болып қара қағаз әкелгенде, Бәтима дауыс салып жылай бастап еді. Тап сол сәтте ауылдан әйелдердің азан-қазан болып жылағаны естілді. Ойында емес, өмірде қара қағаз келген екен. Содан бастап бұл ойынды ойнамайтын болған еді... Сөйткен Бәтимамен қоштасқаннан бері де талай жыл өте шығыпты. Енді міне, Бағдат пен Бәтиманың шаңырағында отыр. Осы сәтте ол Бәтиманың өзі үшін қандай ыстық екенін айрықша сезінді...